Od skrobiawicy wątroby różni się bąblowiec wielopęcherzowy niezwykłą twardością wątroby, jej bolesnością, żółtaczką, puchliną brzuszną pochodzenia miejscowego oraz brakiem czynników przyczynowych dla skrobiawicy. Od ziarnicy złośliwej, objawiającej się powiększeniem wątroby i śledziony oraz eozynofilią w krwi, różni się bąblowiec wielopęcherzowy wątroby twardością i bolesnością wątroby, żółtaczką, dodatnim odczynem serologicznym. Jeżeli są powiększone węzły chłonne obwodowe, to badanie histopatologiczne, wykrywając w ruch tkankę ziarniczą, rozstrzyga o rozpoznaniu. W rozpoznaniu różnicowym bąblowca wielopęcherzowego pomocne bywa także badanie odczynów Weinberg-Ghediniego oraz Casoniego. Natomiast eozynofilia w krwi często zawodzi. Interesujące jest to, że płyn uzyskany z jamy bąblowca wielopęcherzowego zawiera zawsze białko w przeciwieństwie do płynu z torbieli bąblowca jednopęcherzowego. Haczyki i główki pasożyta bardzo rzadko wykrywa się w płynie uzyskanym z jamy bąblowca wielopęcherzowego, częściej można stwierdzić strzępki warstwowe otoczki pęcherza. Rokowanie w przypadkach bąblowca wielopęcherzowego wątroby jest niepomyślne, zwłaszcza wobec przerzutów bąblowcowych do innych narządów. Leczenie polega na doszczętnym usunięciu bąblowca. Można je zastosować we wczesnych okresach choroby w przypadkach bąblowca usadowionego w powierzchownych warstwach wątroby. Poza tym leczenie jest objawowe. [hasła pokrewne: odruch babińskiego dodatni, gabinet medycyny estetycznej kraków, zabieg fala uderzeniowa ]